سرنوشت

دلم گرفته از این روزها ، دلم تنگ است
میان ما و رسیدن هزار فرسنگ است

مرا گشایش چندین دریچه کافی نیست
هزار عرصه برای پریدنم تنگ است

اسیر خاکم و پرواز ازسرنوشت نیلوبلاگم بود
فرو پریدن و در خاک بودنم ننگ است

چگونه سر کند اینجا ترانه خود را؟
دلی که با تپش عشق او هماهنگ است

هزار چشمه فریاد در دلم جوشید
چگونه راه بجوید که رو‌به‌رو سنگ است

مرا به زاویه‌ی باغ عشق مهمان کن
در این هزاره فقط عشق، پاک و بی‌رنگ است