تقدیر

آدم خیلی حقیره

            بازیچه تقدیره

                  پل بین دو مرگه

                         مرگی که ناگزیره

حتی خود تولد آغاز راه مرگه

                  حدیث عمر آدم حدیث باد و برگه

آغاز یه سفر بود وقتی نفس کشیدیم

با هر نفس هزار بار به سوی مرگ دویدیم

تو این قمار کوتاه نبرده هستی رو باختیم

تا خنده رو ببینیم از گریه آیینه ساختیم

فرصت همین امروز برای عاشق بودن

فردا می پرسیم از هم غریبه ایم یا دشمن

ای آشنای امروز حرف منو باور کن

 فردا غریبه هستیم امروز و با من سر کن

تولد هر قصه یه جاده کوتاه

اول و آخر مرگه بودن نیمه راه

اگر چه عاجزانه تسلیم سرنوشتیم

با هم بیا بمیریم شاید یه روز برگشتیم